Mos mendo që je vetëm edhe në momentet më të dobëta të ditës, ku shpirtin e ndjen të lodhur edhe sytë i mbyll për tu shkëputur nga rutina, e ikën larg. Mos mendo që nuk vij me ty në ato sekonda, kudo të jesh ti, unë jam aty, pranoje dhe ti që kam zënë një vend në zemrën tënde. Pranoje që kur mbyll sytë të kam vjedhur buzëqeshje, si ato pamendje që t’i merr pragu i gjumit pas një ditë të lodhshme.
Ti e di, në zemrën time ka kohë që është një vend për ty.
Në ditët kur bie shi në shpirtin tënd, mund të të ofroj një përqafim të ngrohtë, një vend ku të strukesh, mund të të ofroj një kafe, një shëtitje, mund të të dedikoj një këngë e të të ftoj në një vallëzim. Ti nuk ke takuar askënd si unë, të siguroj.
Në udhëkryqet e pafundme, mund të të mbaj dorën fort e të të drejtoj drejt zemrës tënde, ajo rreh njësoj si imja, ja njoh të gjitha labirinthet, e në errësirën e ndjenjave tua, mund të të shoqëroj tek këmbët të shkelin mbi kujtime që nuk kërkon ti prekësh.
Në netët e tua më të gjata, mund të të shoqëroj në heshtjen tënde e të të dëgjoj çfarë as vetes nuk ja thua dot, ëndrrat që ke apo fajet që të rëndojnë zemrën, askush nuk është perfekt.
Në momentet e tua më të vështira, nuk je më vetëm.
Ti e di, e ke një vend gjithmonë pranë meje.
written by