Sot jam zgjuar herët, ndoshta nuk kam arrit të flej gjithë natën, sot u zgjova e mbushur në jetë, edhe njëherë me duar shtrirë drejt një përqafimi që veç fund sdua të ketë, edhe njëherë me një buzëqeshje pa arsye kur sytë më formojnë fytyrën tënde.
Sot u zgjova duke kënduar, e nëpër dhomë duke vallëzuar me hijet e rrezeve të para të diellit, nëpët tingujt e një melodie të vjetër, që këngën tonë të preferuar luan.
Po ti si je zgjuar?
Dielli im, sa ngroh një rreze jotja, kur nuk jam pranë me ty, a i sheh dhe ti po njësoj si unë pemët tek lëkunden lehtë nga era e qetë e këtij mëngjesi? A të merr malli të më kesh pranë?
Sot jam zgjuar për të ardhur drejt teje, ndryshe nga dje e ndryshe si çdo herë, sot u zgjova të të dua më shumë, kësaj here pa thurur për ty rreshta në mendje, pa u menduar për fjalën e parë, pa e menduar se ku do të shkelim.
Sot jam zgjuar të jem e lumtur. Po ti?
Më mbaj gjatë në këtë përqafim, mos mi lësho duart, mos tento të më lësh të iki, ndoshta nuk do gjeja forcë të rivija sërish, ndoshta nuk do mundja të këndoja më të njëjtën këngë si çdo mëngjes, ndoshta nuk do e bindja dot më veten të ëndërroja e qetë me ty.
Përqafimi im. Sot nuk dua të iki nga ky diell.
Mos ik as ti.
written by