Në momentet e tua më spontane, kur mendja është kudo dhe gjithçka të ka marrë qetësinë, kur askush nuk ta ka shkitur një fjalë të ëmbël nga goja, kur asnjë buzëqeshje stë ka zbutur akoma fytyrën tënde tënde të bukur, aty ndalo dhe mendo. Diku, është dikush që shpirti yt i fal të bukurën!
Në 1000 sekonda të ditës, kur rrezet të kanë zënë sytë, kur qiellit ja ke vjedhur kaltërsinë e ashtu pa mendje ke fotografuar një perëndim të gjatë, aty më gjej, e më mbaj!
Në mëngjesin tënd të rradhës përpara se ti hedhësh një sy botës përqark, dhe sheqerin ta tretësh lehtë ne filxhanin tënd, kujtohu, se sa diell i fal ti jetës sime. Kujtohu se sa netë më ke përcjellë me mendje e sa netë të mira mi ke uruar me zemër. Kujtohu se sa fjalë plot bukuri mi ke falur nga shpirti.
Për një moment mendo, se sa dritë shpirti yt i fal shpirtit tim, se sa diell e bën mëngjesin tim kur befas më kalon nëpër mendje, se sa peng e mban zemrën kur sytë ngecin në shikime!
Në ditët e tua më mbaj në mendje, si mendimin më të ëmbēl tëndin, si prekjen më të butë të zemrës, si buzëqeshjen e fshehtë që nata ta vjedh në errësirën e saj tek hënën e sheh gjatë!
Mos harro, diku, është dikush që i fal të bukurën shpirtit tënd!
written by You may also want to read