Se di në të kujtohem unë, ajo që sytë ia hodhe rastësisht dhe si shigjetë u ngjite thellë në mish dhe le gjurmë që rrallë dikush mund të ketë fuqi të tillë në mua…
E mban mend se çfarë ngjyre kishte marrë shikimi im apo thjesht po të pëlqente mënyra sesi shkëlqimi ishte veshur ndër to?
Imagjinatë drithëruese…se di në ishe mjeshtër apo thjesht një palë sy të mistershëm që zhduken në fraksionin e sekondës duke lënë vetëm dëshira e ndjenja sporadike në ajër.
Ti më shtyn të krijoj shtëllunga resh e diell të pashoq që më djeg zemrën nëse mendoj më shumë se ç’duhet. Të shoh dhe mendoj, nuk mundem të të takoj siç dua dhe më mirë se sa në imagjinatën time. E aty ti je mjeshtër i saj, i ndjenjave të mia, vetëm aty mund të lejoj të afrohesh pranë syve të mi, aty të takoj në rrugët e zemrës ato që mi din vetëm mendja ime. Aty jemi vetëm unë dhe ti, dhe askush tjetër, as mendjet tona të mbrapshta që vetëm punë prishin.
Ti mi merr mendimet e i bën vargje këngësh e unë muza jote në një natë të gjatë vere para hënës nën gotën e verës.
Ti më deh. Dhe imagjinata s’është më e imja…
written by